ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί ένα διεθνές ιδανικό πρότυπο για όλες τις χώρες του κόσμου αλλά δεν έχει ισχύ νόμου. Έτσι, από το 1948 μέχρι το 1966, κύριος στόχος της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ήταν να δημιουργήσει διεθνή νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα με βάση τη Διακήρυξη και να εγκαθιδρύσει τους απαραίτητους μηχανισμούς για την εφαρμογή και τη χρήση της.

Η Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δημιούργησε δύο βασικά έγγραφα: το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ICESCR). Και τα δύο έγιναν διεθνείς νόμοι το 1976. Αυτά τα δύο Σύμφωνα μαζί με την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελούν το «Διεθνές Νομοσχέδιο για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα».

Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα επικεντρώνεται σε θέματα όπως το δικαίωμα στη ζωή, η ελευθερία του λόγου, η θρησκευτική ελευθερία και το δικαίωμα ψήφου. Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα επικεντρώνεται στην τροφή, στην εκπαίδευση, στην υγεία και στη στέγη. Και τα δύο Σύμφωνα διακηρύσσουν αυτά τα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους και απαγορεύουν τις διακρίσεις.

Επιπλέον, το Άρθρο 26 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα εγκαθίδρυσε μια Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Η Επιτροπή αποτελείται από δεκαοκτώ ειδικούς επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είναι υπεύθυνη να διασφαλίσει ότι όλοι όσοι έχουν συνυπογράψει το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα το τηρούν. Η Επιτροπή εξετάζει αναφορές που υποβάλλουν οι χώρες κάθε πέντε χρόνια (για να επιβεβαιώσει ότι συμμορφώνονται με το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα) και δημοσιοποιεί τα ευρήματά της για την κάθε χώρα.

Πολλές χώρες που έχουν επικυρώσει το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα έχουν επίσης συμφωνήσει ότι η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μπορεί να ερευνήσει καταγγελίες ατόμων και οργανισμών που αναφέρουν ότι τα δικαιώματά τους έχουν παραβιαστεί από το κράτος τους. Πριν προσφύγουν στην Επιτροπή, οι ενάγοντες πρέπει να εξαντλήσουν όλα τα ένδικα μέσα της χώρας τους. Μετά από διερεύνηση, η Επιτροπή δημοσιοποιεί τα αποτελέσματα. Αυτές οι αποφάσεις έχουν μεγάλη ισχύ. Εάν η Επιτροπή επικυρώσει τις κατηγορίες, το κράτος πρέπει να λάβει μέτρα για να διορθώσει την παραβίαση.

ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Εκτός από τα σύμφωνα του Διεθνούς Νομοσχεδίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν υιοθετήσει περισσότερες από είκοσι κύριες συνθήκες, οι οποίες αναφέρονται λεπτομερώς στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται συνθήκες που προλαμβάνουν και απαγορεύουν συγκεκριμένες παραβιάσεις, όπως τα βασανιστήρια και οι γενοκτονίες και προστατεύουν συγκεκριμένους ευάλωτους πληθυσμούς, όπως τους πρόσφυγες (Συνθήκη σχετικά με την Κατάσταση των Προσφύγων, 1951), τις γυναίκες (Συνθήκη για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διάκρισης κατά των Γυναικών, 1979) και τα παιδιά (Συνθήκη σχετικά με τα Δικαιώματα των Παιδιών, 1989). Άλλες συνθήκες καλύπτουν τις φυλετικές διακρίσεις, την πρόληψη γενοκτονιών, τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών, την απαγόρευση της δουλείας και τα βασανιστήρια.

Κάθε μια από αυτές τις συνθήκες έχει δημιουργήσει μια επιτροπή ειδικών για τον έλεγχο της εφαρμογής των όρων της συνθήκης από τα κόμματα του κράτους που την έχει υιοθετήσει.