Μέχρι το 1948, η νέα Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είχε τραβήξει την προσοχή ολόκληρου του κόσμου. Υπό τη δυναμική προεδρία της Ελέανορ Ρούσβελτ, χήρας του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Φράνκλιν Ρούσβελτ, η οποία ήταν υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, η Επιτροπή ξεκίνησε τον σχεδιασμό του εγγράφου που θα γινόταν η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η έμπνευσή του αποδόθηκε στην Ελέανορ Ρούσβελτ, η οποία αποκάλεσε τη Διακήρυξη ως «διεθνή Μάγκνα Κάρτα για όλη την ανθρωπότητα». Υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948.

Στο προοίμιό της και στο Άρθρο 1, η Διακήρυξη δηλώνει κατηγορηματικά τα εγγενή δικαιώματα όλων των ανθρωπίνων όντων: «Η αδιαφορία και περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσµου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να µιλούν και να πιστεύουν, λυτρωµένοι από τον τρόµο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου... Όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ελεύθεροι και ίσοι όσον αφορά την αξιοπρέπεια και τα δικαιώµατά τους».

Τα Κράτη Μέλη του ΟΗΕ υποσχέθηκαν να συνεργαστούν για την προώθηση των τριάντα Άρθρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που, για πρώτη φορά στην ιστορία, συγκεντρώθηκαν και κωδικοποιήθηκαν σε ένα και μόνο έγγραφο. Έτσι, πολλά από αυτά τα δικαιώματα, με διάφορες μορφές, αποτελούν σήμερα συνταγματικούς νόμους των δημοκρατικών χωρών.